OHITURA ONAK IKASTEKO OINARRI TEORIKOAK

OHITURA ONAK IKASTEKO OINARRI TEORIKOAK

Gurasoek haurra izatea erabakitzen dutenean, munduko maitasunik handienaz haziko dutela eta pertsona zoriontsua eta arduratsua izaten erakutsiko diotela pentsatzen dute beti. Eta maitasun, irakaspen eta arau horiek guztiek emaitza bikaina eman ohi dute, baldin eta helduek zentzuz eta koherentziaz jokatzen badute. Seme- alabek jaso egiten dituzte estimulu horiek guztiak eta gurasoen koherentziaren arabera erantzuten diete estimulu horiei guztiei.

Guraso batzuek galdetu ohi dute zergatik ez zaien semea edo alaba haiek uste zuten modukoa irten, eta zergatik hartzen dituen halako edo bestelako jokabide bitxiak; baina, egoera horietan, koherentzia eza eta interpretazio okerra haurraren hazkundearen zein unetan gertatu ote ziren da benetako galdera. Kontua ez da nork bere burua errudun jotzea eta egindako hutsengatik damutzea, baizik eta zer gertatu den jabetzea eta zuzeneko bideari berriz nola hel dakiokeen asmatzea.

Gurasoek seme- alabei maitasunez erakusten eta ematen dieten guztia positiboa da, akatsak akats; izan ere, akatsetatik ere asko ikasten da, norberaren nolakotasunak era gabeziak agerian uzten dituzte eta.

Hala, inor ez da ikasita jaitzen, baina jarrera ona eta prestutasuna izanez gero, denetik ikasten da. Gurasoek aitortzen dutenean ez dakitela jokabide jakin batzuk seme- alabei nola erakutsi, horretarako bitarteko egokiena bilatzea da onena, bat- bateko estrategiarik saiatu gabe, horrek gauzak oker baititzake. “ Denetik egin dugu”, “ alferrik da”. Askotan entzungo zenituzten era horretarako esaldiak; baina ezer ez da alferrik, inola ere, eta dirudiena baino askoz ere errazagoa da, gainera.