KATU BOTADUNA

KATU BOTADUNA

Nekazari aberats batek hiru semeei utzi zien bere aberastasuna. Lehenari, lurrak eman zizkion; bigarrenari, errota; eta hirugarrenari, besterik ez zuenez, katu bat eman zion.

Gazteenak ez zekien katuarekin bizibidea nola atera. Urruneko herrialde batera abiatu zen katuarekin, eta han garrantzizko gizon baten zerbitzura jardutea pentsatu zuen.

Bidaian, berehala ohartu zen katu hura oso azkarra zela. Helmugara iritsi zirenean, katuak kapela lumaduna eta zaldian ibiltzeko botak eskatu zizkion. Horiek jantzita, plan bat jarri zuen abian. Erbi eta eper ederrenak ehizatu, eta egunero, jauregira joaten zen ehiza erregeari eskaintzera, bere nagusiaren izenean; Karabasko markesa.

Arratsalde batean, katua eta nagusia ibaian zeudela, erregea eta printzesa igaro ziren zalgurdi batean.

 Katuak mutikoaren jantzi xehatuak ezkutatu eta oihuka hasi zen, laguntza eske: Karabasko markesari arropa lapurtu ziotela esan zien. Erregeak, izena entzun zuenean, jauregiko jantzirik ederrenak markesari eramateko agindu zion zerbitzariari.

Dotore jantzita zegoela, mutikoak neskatxari adeitasun handiz agur egin zion. Neskatxak mutikoa ikusi bezain pronto, harekin maitemindu zen.

-   Igo zaitezte nirekin zalgurdira- esan zien erregeak.

Eta bideari ekin zioten. Bitartean, katua inguruko soroetan ibili zien, korrika. Nekazariei mesede bat eskatu zien: erregeak galdetzen bazien lur haiek norenak ziren, nekazariek esan behar zuten.

Karabasko markesarenka zirela. Ondoren, jauregi izugarri batera joan zen katua. Bertan ogro bat bizi zen, inguruak beldurtzen aritzen zena. Audientzia eskatu zuen, berarekin hitz egiteko, eta abilezia handiz azaldu zion urrunetik etorria zela, haren ospeak erakarrita, eta zer mirari egin zitzakeen ikusi nahi zuela.

Ogroak, harrotuta, lehoi, tigre eta pizti beldurgarri askoren itxura hartu zuen. Katuak beldur zenaren plantak egiten zituen, eta handik gutxira, esan zion:

-   Sagu bihurtzeko gai izango al zinateke?

-   Noski!- esan zion ogroak – ikusiko duzu.

Eta, bat – batean, sagu bihurtu zen. Katuak saguaren gainera jauzi egin, eta ziztu batean, jan egin zuen.

Erregearen zalgurdia gaztelu hartako ataria sartu zenean, katuak harrera egin zien.

-   Errege hori! – eta begirune handiz agur egin zion. – ongi etorri Karabasko markes handiaren gaztelura.

Erregea harrituta gelditu zen etxe eder eta luxuzko hura ikusi zuenean.

-   Markes maitea – esan zion erregeak, - ez nekien hain aberatsa zinenik. Gustura emango dizut alabarekin ezkontzeko baimena.

Handik egun batzuetara izan zen erregearen alabaren eta Karabasko markesaren arteko ezkontza. Eta ezkonberrien atzean, bota distiratsuak eta lumazko txapela jantzita, katu bizkorra zihoan. Ordutik aurrera oso zoriontsuak izan ziren bai katua bai nagusia.

AMAIERA