ALIZIA LURRALDE MIRESGARRIA

ALIZIA LURRALDE MIRESGARRIAN

Ibai bazterrean, Ana istorio bat irakurtzen ari zen, eta Alizia eta Dinah katutxoa adi- adi zeuden.

-   Asko falta al zaizu amaitzeko? – galdetu zion Aliziak ahizpa nagusiari. – lo gelditzen ari naiz.

Aliziak begiak erdi itxita zituela, untxi zuri bat ikusi zuen korrika, galtza bonbatxo beltzak zituen jantzita, lepoko begizta berdea eta lebita gorria.

-   Nora zoaz hain bizkor?- galdetu zion txundituta.

-   Berandu nabil!  Erreginak burua moztuko dit – erantzun zion untxiak erlojuari begira.

Aliziak jakin- minez, haren atzetik joan zen gordelekura. Barrura sartu, eta … zapla! Izugarrizko jauzia egin zuen. Lurreratu zenean, Untxi Zuri korridore luze batean ikusi zuen.

Korridorean aurrera, areto handi batera iritsi zen Alizia. Atetxo bat ikusi zuen, eta sarrailaren zulotik, lorategi eder bat ikusi zuen, lore erraldoiak kolore askotako txoriak … Zein gustura sartuko litzatekeen paradisu horretara! Eta ia- ia lortu zuen. Ontzi txiki batetik ura edan ondoren, ate hartatik igarotzeko adina txikitu zitzaion gorputza. Han zegoen pasteltxo bat ere jan zuen, eta izugarri hazi zen, buruarekin sabaia jotzeko adina.

-   Lagun nazazu, Untxi Zuri! – oihu egin zuen Aliziak.

Baina halako orroa irten zitzaion, untxia, izututa, desagertu zela. Untxiak haizemailea ere bertan utzi zuen.

Alizia, atsekabetuta, negarrez hasi zen, eta bere malkoek urez busti zuten gela. Haizemailea hartu, eta haizea ematen hasi zenean, gorputza txikitu egin zitzaion.

“ zergatik egin ote du horrenbesteko negar?” zioen. “nire malkoetan itoko naiz?”

Galduta zebiltzan bete izaki batzuekin egin zuen topo: sagu bat, ahate bat, loro bar, karramarroak, itsas izarrak … Eta denen artean bazterrera iristen lagundu zioten. Alizia  txikia ibiltzen hasi zen eta Untxi Zuriren etxea aurkitu zuen. Etzean sartu eta botila batetik edan zuen …. Berriro ere hazi egin zen sabaira iritsi arte. Etxea puskatuko zuela zirudien!

Untxi Zuri eta haren lagunek harriko bota zuten handik. Baina harriak bere hankatzarrak ukitzean, pastel bihurtzen ziren; Aliziak jan egin zituen, eta panpina baten tamaina hartu zuen. Horrela, handik ateratzea lortu zuen.

Basoan sartu, eta beldar batekin topo egin zuen: onddo baten gainean zegoen etzanda, pipa erretzen. Aliziak onddo zati bati hozka egin zion eta izugarri hasi zitzaion lepoa; baina beste aldetik hozka egin zionean, bere onera itzuli zen.

Gero, dukesa bitxi batengana joan zen. Besoetan txerritxo txiki bat kulunkatzen zuen, eta alboan izugarrizko katua zuen, barrez. Ondoren, Martxoko Untxi eroarengana joan zen; hark Kapelugin Eroarekin eta muxar lokartuarekin tea hartzeko gonbita egin zion.

Azkenean, zuhaitz batean, lorategi zoragarrira eramaten zuen atea aurkitu zuen, Bihotz Erreginaren lorategia zen.

-   Nor zara?- galdetu zuen Erreginak Alizia ikusi zuenean.- ingura ezazue!

-   Ni … Alizia naiz. Nazkatuta nago handitzeaz eta txikitzeaz.

-   Nire errua al da hori? Moztu iezaiozue burua!

Baina aurretik croquet partida bat jokatu zuen, eta gero, Alizia Epaimahaiaren Aretora eraman zuten. Han zituen zian Bihotz Erregina, epaile lanean, erreinuko kartak eta animalia taldea. Untxi Zuri zen erregearen heraldoa.

-   Maiestateari, Bihotz Erreginari, jendaurrean barre egiteaz saltzen dugu Alizia anderea – esan zuen Untxi Zuriak -.

-   Moztu iezaiozue burua!

-   Epaia bota zuen Erreginak.

Kartak neskatxaren gainera joan ziren korrika, baina neskatxak ihes egin zuen. Halere, berehala zituen berriro atzean … Eta horretan, Alizia esnatu egin zen. Ibai ertzean zegoen, etzanda. Dinah katuari eta ahizpari Herrialde Miresgarrian ikusitakoa kontatu zien.

AMAIERA