MARI ERRUTS

MARI ERRAUTS

Ama eta bi alaba bizi ziren etxe batean. Alaba zaharrena oso azkarra zen, eta amak asko maite zuen. Alaba gazteena, Mari, oso ederra zen, eta amak ez zuen maite.

Mari ederra txerritegian sartzen zuen amak, eta hondakinak ematen zizkion jateko. Eta errautsa ipintzen zion ohetzat, bertan etzan zedin. Mari Errauts deitzen zion ahizpak, iseka eginez. Mari Errauts geroa eta Mari Errauts behera.

Behin, auzoko etxean ezteiak zituzten, eta hara joan ziren ama eta alaba zaharrena, Mari Errauts  txerritegian utzita.

Mari bakar- bakarrik zegoela, andre eder bat agertu zitzaion, eta inoiz inork dastatu duen janaririk gozoena eman zion. Gero, zilarrez, eta urrez jantzi zuen.

-    Zoaz orain ezteiak ospatzen ari diren etxera.

Etxe hartan, ez zuen inork ezagutu Mari. Gonbidatuen arteko mutilik ederrenak  atera zuen dantzara, printze batek alajaina. Ilunabarrean, ama eta ahizpa etxeratu baino lehen, txerritegira itzuli zen Mari bizkor- bizkor, eta arropa aldatu zuen. Andre ederrak gorde zuen urre- zilarrezkoa.

Ama- alabak iritsi zirenean, hala esan zion Mariri ahizpak.

-  -   Mari Errauts, Mari Errauts! Ez dakizu zer ikusi dugun! Denik eta neskarik ederrena, urrez eta zilarrez jantzia, erregearen semearekin dantzan!

-   -  Agian ni neu izango nintzan.

-  -  Bai noski! Nola ez! Gure Mari Errauts urrez eta zilarrez jantzia! Nola ez!

Garai hartan, ezteiek egun asko irauten zuten, eta hurrengo egunean ere ezteietara joan ziren ama- alabak. Mariri, aurrekoan bezala, andre ederra agertu zitzaion, eta, urrez eta zilarrez jantzirik, ezteietara eraman zuen. Ilunabarrean, ama- alabak etxeratu aurretik itzuli zen Mari txerritegira. Laster zuen ahizpa deika:

- -   Mari Errauts, Mari Errauts! Ez dakizu zer ikusi dugun gaur ere! Atzoko neska berriro, denik eta ederrena, urrez eta zilarrez jantzia, erregearen semearekin dantzan!

-  -  Agian ni neu izango nintzen.

-  -Bai noski! Nola ez! Gure Mari Errauts urrez eta zilarrez jantzia! Nola ez!

Eta hirugarren egunean ere gauza bera gertatu zen, baina Mari pixka bat gehixeago ibili zen printzearekin dantzan, eta presaka etxeratu behar izan zuen. Eskaileretan behera korrika zihoala, zapata bat galdu zuen, eta printzeak jaso zuen beretzat.  Mari juxtu- juxtu iritsi zen, ahizpa txerritegian deika agertu aurretik:

- -   Mari Errauts, Mari Errauts! Ez dakizu zer ikusi dugun gaur ere! Atzoko neska berriro, denik eta ederrena, urrez eta zilarrez jantzia, erregearen semearekin dantzan!

-  -  Agian ni neu izango nintzen.

-   - Bai noski! Nola ez! Gure Mari Errauts urrez eta zilarrez jantzia! Nola ez!

Amaitu ziren ezteiak, eta printzeak neska ederra ikusi ahal zuen berriro, kosta ahala kosta. Orduan, erregeak dei bat zabaldu zuen; printzeak zeukan zapataren jabea bilatu nahi zuen, berarekin ezkontzeko. Neska askok probatu zuten zapata hura, baina, eginahalak eginda ere, inori ez zitzaion sartzen. Mariren ahizpa zaharrak, azkenean, hatzak oker- oker eginda, hanka lehertu beharrean, lortu zuen janztea. Orduan, harekin paseatzera joan zen printzea. Ibilian- ibilian, neska gero eta herren handiagoa egiten zuen, eta printzeari txori txiki bat hurbildu zitzaion belarrira:

-  -  Printze, printze! –xuxurlatu zion-. Neska horrek zapata ez dauka neurrira!

Orpoa agerian, oinetakoa ia aterean zeukan, eta arrastaka zeraman hanka. Une hartan, txerritegiaren ondotik pasatzen ari ziren, eta Marik burua atera zuen, errautsez zikindurik. Ezagutu zuen printzea, eta begira- begira geratu zitzaion.

Ahizpa zaharrak ezin zuen pauso bat gehiago egin, eta gelditu egin zen.

Printzeak, berriz, txerritegiko leihotik begira zegoen neska ikusi zuen.

-    Begi horiek, begi horiek … - esan zuen berekiko.

Ahizpa zaharrak ezin zuen gehiago, eta zapata atera zuen. Txori txikia berriro hurbildu zen printzearen belarrira, eta zerbait xuxurlatu zion. Orduan, printzeak honela galdetu zion txerritegiko neskari:

-  -  Probatu nahi duzu zuk?

-    -Horrek? – haserretu zen ahizpa zaharra

-    Mari Errauts horrek?

Baina printzeak txerritegiko atea zabaldu zuen, eta Mari Errautsi eskaini zion zapata. Neurri- neurrian zeukan. Orduantxe agertu zen ama ere, hondakinak eta errautsak zekartzala.

Ama eta alaba zaharra ahoa bete hotz utzita, printzeak berekin eraman zuen Mari Errauts. Bidean, andre ederra agertu zitzaien, eta urrez eta zilarrez jantzi zuen Mari. Ezkondu, eta zoriontsuak izan omen ziren. Hiru eguneko ezteiak ospatu zituzten, eta haietara joaterik ez zuten izan guk dakigun batzuek.

AMAIERA